مقاوم سازی استخر و مخازن بتنی به روش های گوناگون و با درنظر گرفتن پارامترهای مختلفی انجام میگیرد که هر روش مزایا و محدودیتهایی دارد انتخاب مناسب ترین سیستم مقاوم سازی برای هر ساختمان، ویژه همان ساختمان است. به عبارت دیگر، برای هر ساختمان با درنظر گرفتن عوامل مختلفی از جمله زلزله خیزی منطقه ، هزینه های تقویت، کاربری ساختمان، معماری و زیبایی بنا یک راه حل ویژه باید درنظر گرفته شود . هدف از تقویت ساختمان ها دردرجه اول افزایش مقاومت جانبی آنها میباشد. این کار باعث کاهش تغییر شکل ها و درنتیجه کاهش احتمالی خرابی میشود. هدف دوم در مقاوم سازی، افزایش شکل پذیری ساختمان است تا سازه به روش کنترل شده ای وارد مرحله خرابی گردد.
از مهمترین عوامل شکست در ساخت استخر ها با مصالح بنایی اولویت ساخت می باشد. این اولویت بندی تاثیر بسازایی در نتیجه گیری و مشکل آب بندی ایجاد می نماید.در ساخت استخر همواره این نکته حایز اهمیت است که ابتدا کف استخر ساخته شود و بعد از آن بدنه ها بر روی کف تمام شده ساخته شود. به عنوان مثال در ساخت یک اکواریوم آب ابتدا شیشه بیس قرار میگیرد و بعد از آن بدنه ها بر روی بیس ایجاد شده قرار و مقاوم سازی انجام می شود.رعایت نکردن این اولویت ساخت، منجر به عدم یکپارچگی سازه می شود به این صورت که در صورت رعایت نکردن اولویت ساخت در صورت آب گیری استخر با ایجاد فشار بر روی کف استخر، فشار وارده به کف باعث حرکت کف استخر به سمت اعمال نیرو شده و با توجه به عدم اتصال مناسب با بدنه باعث ایجاد درز و در اصطلاح نشست استخر شده و مشکل آب بندی ایجاد می شود. یکی از معضلات و خسارت های وارده به استخرها با سازه های سنتی این مورد می باشد که معمولا در اکثر موارد این اولویت ساخت رعایت نمی شود. بعد از اولویت ساخت کف و بدنه در استخرها با سازه های سنتی بحث قرار گیری بدنه بر روی کف می باشد. نحوه قرار گیری بدنه بر روی کف باید به نحوی باشد که امکان پایه گذاری و استفاده از ستونک ها یا پایه های نگه دارنده بدنه قابل ساخت و تعبیه باشد.در ساخت بدنه استخر همواره این نکته حایز اهمیت است که کنج ها و محل اتصال دو بدنه به هم اتصال مناسبی داشته باشد. به نحوی که کنج ها در هم غلاف شده و در هم گیر داشته باشند.تعبیه پایه های نگه دارنده در نزدیک کنج ها می تواند به مقاوم سازی استخر با مصالح بنایی کمک شایانی نماید. در بعضی از استخر ها با مصالح بنایی رعایت نکردن این نکته باعث جدا شدن بدنه ها در کنج استخر و محل اتصال بدنه ها شده و در نهایت مشکل آب بندی ایجاد شده است. پایه های نگه دارنده باید در یک فاصله مناسب از هم قرار گیرند و ازیک و نیم متر تجاوز نکنند. نصب اولین پایه های نگه دارنده در نزدیکترین فاصله ممکن در کنج ها تقریبا نیم متر تعبیه شود و بعد از آن فاصله پایه ها محاسبه شده و تقسیم شود. نحوه اتصال پایه ها به بدنه ها باید یک پارچه باشد و در زمان ساخت بدنه درگیر باشد.تعیین ضخامت کف و بدنه ها و پایه های نگهدارنده با توجه به ابعاد استخر، میزان فشار آب و ظرفیت زمین ساخت استخر بستگی دارد.
در تفاوت سازه های فلزی با بتنی سه نوع ساختار وجود دارد:
سازه ی بتنی :
سازه های بتنی بسیار معمولی هستند حتی شایع ترین نوع ساختمان سازی مدرن در سطح بین المللی هم، از یک قاب یا اسکلت بتنی تشکیل شده اند.
مزایای سازه های بتنی :
این سازه ها مقاومت بالایی در برابر شوکهای حرارتی و آتش سوزی دارند.
همچنین حساسیت کمتری در مقابل رطوبت دارند و در صورت اجرای صحیح پوشش بتن، سطح بالای رطوبت هم هیچ آسیبی به آن وارد نخواهد کرد.
اجرای سازه بتنی نسبت به سازه فلزی نیاز به تخصص، مهارت، نظارت و کنترل کمتری دارد.
سازه های فلزی:
فلزات حدود دو سوم از تمام عناصر و حدود ۲۴ درصد از جرم این سیاره را تشکیل می دهند. آنها در اطراف ما در قالب هایی مانند سازه های فولادی، سیم مسی، فویل آلومینیومی و جواهرات طلا هستند فلزات به طور گسترده ای به دلیل ویژگی هایشان مورد استفاده قرار می گیرند : مقاومت، انعطاف پذیری، نقطه ذوب بالا، هدایت حرارتی و الکتریکی و … تمام عناصر فلزات از اتم تشکیل شده است. استحکام فلزات نشان می دهد که این اتم ها با هم پیوندی قوی دارند.
مزایای سازه های فلزی:
- در سازه فلزی مشکل افت مقاومت با افزایش عمر وجود ندارد.
- به دلیل اجرای همزمان طبقات از سرعت پیشرفت قابل قبولی برخوردار هستند.
- برای اجرای اسکلت فولادی نیازی به افراد متخصص نیست و حتی امکان خرید به صورت پیش ساخته نیز وجود دارد.
- در صورتی که آسیبی به اسکلت وارد شود فرآیند تعمیر و ترمیم پیچیده ای ندارد.
- شکل پذیری این نوع از سازه ها بیشتر است.
تفاوت سازه های فلزی با بتنی:
- مقاومت قطعات فلزی از مصالح بتنی بیشتر است.
- سطح اشغال یا فضای مرده در ساختمان های بتنی بیشتر ایجاد میشود .
- سازه های فلزی وزن کمتری دارند.
- در هنگام وقوع زلزله، سازه ی بتی ضعف بیشتری در برابر سازه ی فلزی دارد و تخریب می شود.
- سازه ی فلزی خاصیت شکل پذیری دارد اما مصالح بتنی ترد و شکننده هستند.
- دوام فولاد نسبت به بتن بیشتر می باشد.
- زمان اجرا در سازه های فلزی نسبت به سازه ی بتنی کمتر است.
- مقاومت فولاد در آتش سوزی پائین است و با گرم شدن، مقاومت خود را از دست می دهد اما اسکلت بتنی مقاومتی بالاتر از اسکلت فلزی دارد.
- سازه فلزی ارزش اسقاط بالاتر و هزینه تخریب کمتری نسبت به سازه ی بتنی دارد.
- در محل اجرای سازه ی بتنی باید آزمایشگاه های مکانیک خاک در دسترس باشند.
برای مقاوم سازی استخر و مخازن بتنی:
استفاده از محصول NSG-N50 در بتن ریزی استخر، باعث بالا بردن مقاومت کششی و خمشی سازه های سیمانی و بالا بردن چشمگیر مقاومت سایشی و ترافیکی می شود.
استفاده از محصول NSG-B70 در چسباندن کاشی و سرامیک باعث بالابردن ضریب چسبندگی وافزایش مقاومت در سازه می شود.
