عوامل بسیاری در میزان مقاوم سازی بتن تأثیرگذار هستند که در این مقاله به چند مورد از آنها می پردازیم:
۱-نسبت آب به سیمان: مطابق با مبحث نهم مقررات ملی ساختمان به هر میزان که نسبت آب به سیمان در مخلوط بتن کمتر باشد، تراکم بتن بالاتر رفته و مقاومت آن نیز افزایش می یابد. اما نسبت آب به سیمان تأثیراتی در شرایط بتن تازه ایجاد می کند که بارزترین آن کاهش اسلامپ و کارپذیری بتن می باشد. برای جلوگیری از کاهش اسلامپ بتن در نسبت آب به سیمان کمتر و حتی افزایش اسلامپ بتن بدون اینکه نسبت آب به سیمان را بالا ببریم می توانیم از روان کننده ها و فوق روان کننده های بتن استفاده نماییم.
۲-استفاده از پوزولان ها و مواد معدنی در مخلوط بتن: یکی از متداول ترین پوزولان هایی که در طرح اختلاط بتن مورد استفاده قرار می گیرد، میکروسیلیس یا همان دوده سیلیسی می باشد. پوزولان ها با شرکت در واکنش هیدراتاسیون (واکنش بین آب و سیمان) باعث افزایش تراکم بتن و متعاقبا افزایش مقاومت و کاهش نفوذپذیری آن می شوند. از دیگر پوزولان ها می توان به خاکستر بادی و سرباره کوره آهن گدازی نیز اشاره کرد.
۳-عیار سیمان: به وزن سیمان مصرفی در هر مترمکعب بتن عیار سیمان گفته می شود. پیدا کردن میزان بهینه سیمان مصرفی در مخلوط بتن بسیار حائز اهمیت است زیرا مصرف بیش از حد مجاز آن می تواند باعث افزایش حجم حفرات، افزایش جمع شدگی،و کاهش کیفیت بتن گردد. همچنین کاهش میزان سیمان مصرفی تا حد امکان باعث کاهش حجم حفرات و افزایش حجم سنگدانه ها نسبت به خمیر سیمان و افزایش مقاوم سازی بتن خواهد شد.
۴-دانه بندی: انتخاب نوع و میزان ماسه و شن مصرفی در طرح اختلاط بتن بسیار حائز اهمیت است. ماسه مصرفی باید دارای مدول نرمی مناسب و بافتی یکنواخت باشد. در واقع ذرات بسیار ریز (فیلر) و سنگدانه های کوچک باعث افزایش بیشتر تراکم و افزایش مقاومت آن می شوند. استفاده از سنگدانه های درشت و خصوصا تیزگوشه مانند شن های بادامی نیز تأثیر بالایی در افزایش مقاومت بتن خواهند داشت. البته ترکیب شن بادامی و شن نخودی برای رسیدن به بافتی یکنواخت تر در ترکیب بتن مناسب تر است.
۵-افزودنی ها: به طور کلی استفاده از افزودنی ها برای بهبود شرایط بتن تازه و سخت شده موضوعی غیر قابل انکار است. به طور مثال افزودنی هایی که خاصیت روان کنندگی دارند با کاهش نسبت آب به سیمان و حتی کاهش میزان سیمان مصرفی در بتن باعث افزایش تراکم، کاهش تخلخل، کاهش جمع شدگی، کاهش میزان ترک و افزایش مقاومت می شوند. الیاف پلیمری با ایجاد بافت هایی در ساختار بتن از گسترش ترک جلوگیری نموده و مقاومت کششی آن را بالا می برند. افزودنی های آب بند کننده نیز با افزایش تراکم موجب کاهش نفوذپذیری بتن در برابر آب و افزایش عمر مفید آن در سیکل های یخبندان شده و از خوردگی و فرسایش میلگرد ها جلوگیری می کنند.
